῎Ανδρα μοι ἔννεπε….

Ομήρου Οδύσσεια

α
Αγορά Θεών. Αθηνάς παραίνεσις προς Τηλέμαχον.
῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ:
πλάγχθη, ἐπεὶ Τροίης ἱερὸν πτολίεθρον ἔπερσε•
πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω,
πολλὰ δ᾽ ὅ γ᾽ ἐν πόντῳ πάθεν ἄλγεα ὃν κατὰ θυμόν,
5 ἀρνύμενος ἥν τε ψυχὴν καὶ νόστον ἑταίρων.
ἀλλ᾽ οὐδ᾽ ὣς ἑτάρους ἐρρύσατο, ἱέμενός περ•
αὐτῶν γὰρ σφετέρῃσιν ἀτασθαλίῃσιν ὄλοντο,
νήπιοι, οἳ κατὰ βοῦς ῾Υπερίονος ᾿Ηελίοιο
ἤσθιον• αὐτὰρ ὁ τοῖσιν ἀφείλετο νόστιμον ἦμαρ.
10 τῶν ἁμόθεν γε, θεά, θύγατερ Διός, εἰπὲ καὶ ἡμῖν.

ΕΡΩΤΗΣΕΙΣ
Ποια είναι η πρώτη λέξη της πρώτης ραψωδίας της Οδύσσειας;
Τι αντιπροσωπεύει η Μούσα;
Γιατί την επικαλείται ο ποιητής;
Τι συμβολίζει το νησί του Ήλιου;
Γιατί η Τροία αποκαλείται Ιερά;
Γιατί χάνονται όλοι οι σύντροφοι του Οδυσσέα στο νησί του Ήλιου;
Γιατί ο ποιητής δεν αποκαλύπτει το όνομα του Οδυσσέα;
Ποιος είναι ο Απόλλων;
Ποια είναι η σημασία της μοναδικής ομηρικής λέξης  «αμόθεν»
Ποιες είναι οι βασικές δομές της ομηρικής  επαγωγικής και αναγωγικής σκέψης και αρχιτεκτονικής των 10 πρώτων στίχων;
Ποιοι θεοί και θεές είναι παρόντες με τις κύριες ιδιότητες τους;
Που βρίσκονται τα 4 στοιχεία , νερό, αέρας γη και φωτιά, στην πεμπτουσία του κειμένου και σε ποια αναλογία;
Ποιο ειναι το σύστημα αναφοράς του Ομήρου και οι συντεταγμένες του;
Ποιο είναι το κέντρο του κύκλου του και η περιφέρεια του;
Που θέλει να φθάσει και πως το δηλώνει;
Σε ποιους απευθύνεται ο ποιητής έμμεσα και άμεσα;
Τι  αντιπροσωπεύει  το καμπύλο και τι το ευθύ;
Πως ενώνει ο ποιητής και τις δύο αντιληπτικές ιδιότητες των ημισφαιρίων του εγκεφάλου διευρύνοντας την  Σκέψη και την Αντίληψη;
Πως ευθυγραμμίζει τα ενεργειακά πεδία  των εξωτερικών και εσωτερικών κοιλοτήτων και σφαιρών;
Πως κρατά την Ασπίδα;
Πως λυγίζει το ΤΟΞΟ;

Σύγχρονα  Ομηρικά Έπη

Λέξεις κλειδιά και Λέξεις από  Α, α

 Όπλο: Ασπίδα

 Ομηρική Σύζευξη: ῎Ανδρα μοι ἔννεπε, Μοῦσα, πολύτροπον, ὃς μάλα πολλὰ:

Ομηρικός Γρίφος: «πολλῶν δ᾽ ἀνθρώπων ἴδεν ἄστεα καὶ νόον ἔγνω»

Ερμηνεία  Συμβολισμός  Αλληγορία

Μούσα: Η  κυτταρική μνήμη, η έμπνευση, η Μνημοσύνη των αιθερικών  ενεργειακών πεδίων

Ήλιος: Απόλλων, η συνείδηση αυτοσυνείδηση

Το νησί του Ήλιου: Ο Χρόνος και ο  Έρωτας

Τροία:  Τα θρησκευτικά ιερατεία, ιερά,  (ἱερὸν πτολίεθρον) και σύγχρονα τραπεζικά συστήματα  αποθησαύρισης και τοκογλυφίας που μας κλέβουν μέσα από τα σπίτια μας, και παίρνουν και τα σπίτια μας.

Για τους Έλληνες, η Τροία αντιπροσωπεύει την ΓΝΩΣΗ που δίνει ενδελεχή μορφή στα όντα, η όμορφη Ελένη και την κλοπή των Ελληνικών θησαυρών της Ελληνικής Γνώσης, μαρμάρων, αγαλμάτων και  έργων τέχνης.

Ο ποιητής ξεκινάει την α΄ ραψωδία με μία λέξη που αρχίζει από Α και αφορά ένα άνδρα, που  δεν αναφέρει  ακόμη το όνομα του, αλλά ζητά από τη Μούσα, να μας πει γι΄αυτόν και όχι να μας  άδει, να μας τραγουδήσει, όπως  στην  Α Ιλιάδος, σε συνεργασία όμως,   σύζευξη στενή, ανδρός και γυναικός.

Η μαεστρία του Ομήρου συνίσταται σε μία καταπληκτική τεχνική που συνδυάζει πολλά επίπεδα   αντίληψης και πολλά  γνωστικά πεδία συναρμολογούμενα με τρόπο ευφυή και οδυσσειακή στρατηγική.

Αμέσως, ο ποιητής, συνδέει με ελάχιστες λέξεις συμπυκνωμένες στο νόημα και τη σημασία τους, την επαγωγή, σύνθεση  και την αναγωγή, ανάλυση,την αρσενική ιδιότητα του ενός ημισφαιρίου του εγκεφάλου , την ορθή, με την πλάγια σκέψη του άλλου, τη θηλυκή.

Ζητά από μία γυναίκα να μας  πει για ένα άνδρα πολύτροπο.

Γιατί από μια γυναίκα και μάλιστα Μούσα, χωρίς επίσης να αναφέρει το  όνομα της, ένας ποιητής που έχει πάθος με τα ΟΝΟΜΑΤΑ και τη γενεολογία τους;

Γιατί είναι  φιλοσοφικός στοχασμός. Ξεκινά από το ΟΛΟΝ για να καταλήξει στο ΜΕΡΙΚΟΝ.

Αμέσως ορίζει τους δύο πόλους της ροής της ενέργειας για να κυλήσει το ποτάμι  της γνώσης και των πληροφοριών. Το αρσενικό και το θηλυκό, το  συν + και το πλην-.

Δεν ζητάει από ένα άνδρα να μας μιλήσει για τον πολύτροπον , αλλά από μια γυναίκα.

Από μια γυναίκα, έμπνευση, που θα τον εμπνεύσει για να  μιλήσει για το θέμα αυτό.

Πως μπορεί μια γυναίκα να ξέρει καλύτερα την ιστορία και γιατί τη χρειάζεται ο Όμηρος και αμέσως τη καλεί;

Τρεις ή εννιά οι Μούσες, είναι του Απόλλωνα, συνοδοί και της Μνήμης, αρωγή. Εδώ πρόκειται για την κόρη του Διός με τον οποίο ο Οδυσσέας, είναι όμοιος στη σκέψη, τη μήτιδα.

Η Μνήμη και η Μνημοσύνη είναι το ΠΑΡΕΛΘΟΝ από την εποχή της γεννήσεως του  Χρόνου και του Χώρου σε τρισδιάστατο πεδίον ομηρικών συντεταγμένων.

Ο Ποιητής εισάγει το τέταρτον, τη Συνείδηση για να μπορεί να ταξιδέψει στο αυλάκι του  χρόνου μέσω μιας μνήμης κυτταρικής και εξάγει πάραυτα τη σοφία από το κεφάλι του, την Αθηνά, κόρη και αυτή του Διός.

Ενεργοποιεί λοιπόν  το όχημα της  αντίληψης με τα φτερά της ποίησης, ενώνοντας τις δυο αντιληπτικές ικανότητες του εγκεφάλου, διότι σοφία, είναι διαίρεση και πολλαπλασιασμός του Ζήνοος Διός, πέραν από τον διαχωρισμό και την ένωση των γραμμάτων σε  ΛΕΞΕΙΣ.

Η επικοινωνία  του αρχίζει από την αρχή του σύμπαντος με ένα ΟΝ θηλυκό που το γεννά  χωρίς  τον μεταβολισμό και την αναπαραγωγή των εμβίων Όντων που θα ακολουθήσουν.

Είναι το σύμπαν θηλυκό στην απρόσωπη μορφή της ενέργειας του;

Μόνο  σαν πόλωση της διαφοράς δυναμικού για την εύροη συνέχεια της.

Στη γέννηση των πρώτων στίχων της Οδύσσειας και στην αρχή της, παρόντες  αθέατοι αλλά και τόσο φανεροί,  η Μούσα έμπνευση γένους θηλυκού,  ο  Ερμής ομηρικός  λόγος,  ο πολύτροπος  οδυσσειακός νους, ο πολυμήχανος,η οδυσσειακή στρατηγική του ποιητή, η σοφία του, η  Αθηνά,   η Μήτις του Διός,ο Ήφαιστος ο κατασκευαστής των δωμάτων τους ,ο κύκλος ο ομηρικός,( η ιστορία μπορεί να αρχίσει από οπουδήποτε, μόνο τα σημεία της περιφέρειας ενός κύκλου  έχουν αυτή την ιδιότητα)  και  ο μεγάλος πρωταγωνιστής, ο Απόλλων, συνείδηση αυτοσυνείδηση, με το Τόξο του στη  μεγαλειώδη παράσταση των Ομηρικών Επών και στην επέλαση των Ομηρικών Ραψωδιών.

Ο  Όμηρος, με τον κώδικα τιμής των μεγάλων  πολεμιστών, ανακοινώνει στο σύμπαν τη πρόθεση του και για ποιον και γιατί  τι και πως θα μιλήσει και θα αναφερθεί, καθώς και από που, την πηγή του.

Από εκείνη τη στιγμή, όλο το  σύμπαν τον ακούει και  τον παρακολουθεί,  γιατί  μόνο σε μια τέτοια πρόκληση πρόσκληση  μπορεί να ανταποκριθεί.

Οι 10 πρώτοι στίχοι της Οδύσσειας , είναι οι 10 μηλιές στο κτήμα  του Λαέρτη, ένα κείμενο συμπυκνωμένης γνώσης, άριστης λογικής και καταπληκτικής λογοτεχνίας διαισθητικής. Περιέχει όλα τα στοιχεία σε ισοδύναμη αρμονία, με το Πυρ, την φωτιά το πνεύμα και την έμπνευση της Μούσας, το νερό συναίσθημα του ποιητή , τη γη, την Τροία ύλη και την πτώση της και τον αέρα, αμόθεν του κύκλου της νόησης. Ο ίδιος βρίσκεται  στο κέντρο της και αυτό που σκοπεύει  να μας διηγηθεί και να μας οδηγήσει, σαν Μέντωρ, είναι σε ένα άλλο κέντρο και σε ένα ευθύ νησί, παρ όλο που θα ακολουθήσει μια  δαιδαλώδη μαιευτική διαδρομή.

Αργότερα  θα αποδειχθεί κατά πόσο είμαστε «Τηλέμαχοι»  παιδιά του οδυσσειακού νου και αν θα αναγνωρίσουμε τον πατέρα μας, σε ένα φτωχό καλύβι του νου.

Ο Ησίοδος για τη Γαία μας ομιλεί και ο Όμηρος για τον Ωκεανό, γεννήτορα των πάντων.

Όμως, τα σχήματα, μας διηγούνται την Ιστορία  της συνείδησης και το ταξίδι της.

Η σφαίρα,  η καμπύλη, το τόξο , τα ημικύκλια, η κοιλότητα, το ωάριον, η μήτρα είναι θηλυκής  αντίληψης. Το βέλος, η ευθεία, το τετράγωνο, το  σπερματοζωάριον,ο φαλλός είναι, αρσενικής.

Η μεγαλοφυία του Ομήρου συνίσταται στο ότι, όχι μόνο μας μυεί αμέσως στη διπολικότητα της ενέργειας, αλλά ταυτοχρόνως  δημιουργεί τις  μορφές της ύλης, λειτουργώντας ως το τρίτο σημείο της ένωσης τους, σε μια εξίσωση ισοδύναμη και   δυναμική.

Οι περισσότεροι άνθρωποι, επειδή χρησιμοποιούν τον λόγο αβίαστα  και ανεύθυνα ζώντας και μια ανεύθυνη ζωή, σπαταλώντας και τον χρόνο τους και κατατρώγοντας τα βόδια του Ήλιου, νομίζουν πως μπορούν να λένε και να γράφουν ότι θέλουν  σε λόγια ανεμόσπαρτα, χωρίς καμία επίπτωση. Όμως οι πραγματικοί δημιουργοί και οι μεγάλοι πολεμιστές και οι άνθρωποι της γνώσης, ποτέ δεν εξευτελίζουν τον λόγο τους,  εκπίπτοντας  έτσι στην  πτώση της  εντροπίας. Αυτό θα ισοδυναμούσε με τον θάνατό τους  όχι μόνο σε συμβολική  αλληγορία αλλά, και σε πραγματική.

Οι μεγάλοι πολεμιστές του Πνεύματος, είναι συνεπείς,  σε αρμονία λόγων πράξεων και σκέψεων. Γι αυτό   και ο λόγος τους,  όχι μόνο έχει αξία και βαρύνουσα σημασία αλλά δυναμική ποιητική ισχύ.

Η  Ανά Γνωση του ομηρικού κειμένου, μας  ομιλεί σε Πτερόντα Έπη  για ένα   Ποιητή που ζητά τη βοήθεια του θηλυκού στοιχείου να μας πει για το αρσενικό  πολύτροπο νου. Αμέσως μετά,  μας εισαγάγει στο θυμικό που είναι το συναίσθημα νερό, κυρίαρχο στοιχείο όλης της Οδύσσειας με  πρωταγωνιστή τον Ποσειδώνα, κύριο των υδάτων, των υδάτινων στοιχείων και οντοτήτων.

Ο  ανήρ αυτός, υπέφερε πολλά εξ αιτίας ενός θολού θυμικού, εκούρσεψε την Τροία,- είναι βεβαιότητα η πτώση της Τροίας  στο παρελθόν, στο παρόν του ομηρικού κειμένου, αλλά και  στο διαχρονικό ΤΩΡΑ-περιπλανήθηκε στον ωκεανό, προσπαθώντας να σώσει τη ψυχή του και τους συντρόφους του που χάθηκαν από τις ατασθαλίες τους, τα ελαττώματά τους.

Ο ίδιος  γνώρισε πολλά άστη και την σκέψη των ανθρώπων, κοσμοπολίτης και άνθρωπος της γνώσης. Με ακριβείς λέξεις , ο ποιητής, μας δίνει την χαρακτηριστική ιδιότητα ταυτότητα του Οδυσσέα.

Είναι άραγε, ο ίδιος ο Οδυσσέας, που μας μιλά μέσω  της ποιητικής περσόνας του Ομήρου;

Κυρίως ναι, αλλά είναι και μέρος όλων των χαρακτήρων που συναντούμε στα Ομηρικά Έπη, έτσι όπως τους παρακολουθούσε  και τότε ( οι ανθρώπινοι χαρακτήρες ίδιοι είναι σε όλες τις εποχές) παραφυλάγοντας και τον εαυτό του, με σκοπό όχι μόνο τη γνώση αλλά και την αυτογνωσία.

Ο Οδυσσέας είναι ο άνδρας που αγαπά τις γυναίκες και  αγάπησε όλες τις γυναίκες  που συνάντησε στο δρόμο του, την  Ελένη, την Κίρκη,, την Καλυψώ, την Ναυσικά, παραμένοντας σταθερά ερωτευμένος με την Πηνελόπη,  το ταίρι του, σε σχέση μοναδική .

Ο  Οδυσσέας, όχι μόνο τις αγάπησε τις γυναίκες αλλά και τις κατάλαβε. Τις κατανόησε και όλη την  γυναικεία φύση σε ένα κοινωνικό σύστημα που  τις ισοπέδωνε  και οι γυναίκες του το ανταπέδωσαν. Τον αγάπησαν και όλες τον βοήθησαν με  τον τρόπο τους και την ενέργεια τους, γιατί οι γυναίκες μπορούν να είναι γυναίκες μαζί του,  χωρίς να χάνουν την θηλυκή τους υπόσταση.

Ο Οδυσσέας είναι  πρότυπο ανδρός, ευγενής, ευρυμαθής,  γενναίος, όχι πολεμοχαρής, εξαιρετικός πατέρας, ικανός πολεμιστής, μιλά ωραία, διηγείται εξαιρετικά, ουδέποτε εκπίπτει στην χυδαιότητα του λόγου,  αφοσιωμένος σε ό,τι και  όποιον αγαπά, σκέπτεται βαθειά.

Στους  πρώτους 10 σημαντικούς στίχους   της  α ραψωδίας, δεν μπορεί να αγνοήσουμε την αναφορά στο νησί του Ήλιου, εκεί που αφανίστηκαν όλοι οι σύντροφοι του σφάζοντας και τρώγοντας τα βόδια.

Το νησί του Ήλιου είναι ο Ιερός Χρόνος και ο Ιερός Έρωτας. Όσοι σκοτώνουν απλώς τον χρόνο τους και όσοι δεν σέβονται τον έρωτα και τη σεξουαλική ενέργεια, δεν θα επιστρέψουν ποτέ στην Ιθάκη.

Ο σταθμός αυτός του Οδυσσέα αντιστοιχεί στον  Λέοντα και στη Λεοντή από τους Άθλους του Ηρακλή και εδώ  τοποθετείται στην αρχή του λόγου, γιατί ο ποιητής έχει ολοκληρώσει την διαδρομή και αρχίζει με την οκτάβα του Ηρακλή, στη  κάθετη ανακεφαλαίωση του.

Τα γνωρίζει όλα πολύ καλά και έτσι είναι πολύ εύκολο να  ξεκινήσει από οπουδήποτε για να  τα εξιστορεί. Όχι μόνο τα γνωρίζει, αλλά τα έχει δέσει και με γερά σχοινιά και άρρηκτους δεσμούς  για εύπλοια λόγων ομηρικών στο διηνεκές συμβεβηκότων  διαχρονικών γεγονότων.

Το γράμμα Α, είναι ένα τρίγωνο χωρίς βάση με μια ευθεία, γραμμή στη μέση, κλειδαριά.

Την σύρεις και ξεκλειδώνεις τη ραψωδία φθάνοντας μέχρι τη Λ.

Την αφήνεις και έχεις την Ασπίδα, προστασία και  ηφαιστειακή φωτιά.

Είναι η Ασπίδα του Πολεμιστή, όπως θα δούμε και στην Α Ιλιάδος.

Και όπως γνωρίζουμε, η αρχή είναι το  ήμισυ του παντός και του Σύν Παντος.

Ως γυναίκα που αγαπώ τους άνδρες , γιους, πατεράδες και συντρόφους,  με την ποιητική  άδεια του Ομήρου αποφάσισα να σας μιλήσω για αυτόν και για ένα έρωτα,   τον Άνθρωπο και το μεγάλο  ταξιδι της γνώσης  και της περιπέτειας του.

Αυτή είναι η ιστορία του και αυτή είναι η ερμηνεία μου σε σύγχρονες  ομηρικές αφηγήσεις, εμπνεόμενη από τον  μεγάλο ποιητή και άριστο στοχαστή σκοπευτή, ενός πολύπλευρου νου.

Αστραία

12 05 2016